Sam Janmaat kijkt met plezier terug op ambassadeurschap

dinsdag 4 augustus 2020

Jarenlang is Sam Janmaat onze ambassadeur geweest. Via deze website genoten wij van zijn sportieve prestaties die hij als zwemmer had beleefd tijdens nationale en internationale kampioenschappen. Foto's van de zwemheld op het hoogste schavot werden bijgevoegd. Sam lag op koers naar het hoogste podium: de paralympics in Tokio 2020.

Die paralympische spelen zijn er door corona niet gekomen, althans niet in 2020. Maar een editie in 2021 maakt Sam hooguit mee vanuit de huiskamer als hij via de televisie de verrichtingen van voormalige ploeggenoten en tegenstanders gaat volgen. Sam is gestopt met wedstrijdzwemmen. Het enige baantje dat hij nu trekt zal in de Eem zijn en dat alleen als het warm weer is.

Ultieme doel
Sam heeft de ziekte van Perthes. Dat is een doorbloedingsstoornis in de heupkop, waardoor de botcellen afsterven en de kop en kom van de heup vervormen. Voetbal lukte niet meer, maar Sam bleek een talentvol zwemmer die de Paralympics van Tokio kon halen. Dat was het ultieme doel voor de jonge Soester. Daar werd alles voor gedaan en gelaten. ,,Ik lag zeven keer per week in het zwembad, zat drie keer per week in het krachthonk en ik deed mee aan nationale kampioenschappen.” Het Bentinck Fonds ondersteunde Sam en zijn familie graag. Sam werd de ambassadeur van het Bentinck Fonds en zo werd hij het gezicht achter ons motto: 'Je kunt meer dan je denkt!'.

Sam behaalde prijzen, zwom records en een ticket naar Tokio leek zeker. Totdat in 2018 bij een keuring bleek dat Janmaat zijn beperking niet ‘slecht genoeg’ was om mee te mogen doen met de Paralympics. De Japanse droom viel in duigen.

Motivatie
,,Ik had geen goed gevoel meer tijdens de training”, blikt de inmiddels 18-jarige Sam terug. ,,Ik merkte dat ik niet meer mijn best deed. Omdat Tokio uit beeld was, verdwenen ook mijn motivatie en het plezier. Ik zat in een flinke dip omdat ik jarenlang mijn best had gedaan en het ultieme doel onbereikbaar bleek. Ik heb nog anderhalf jaar door gezwommen. Vlak voordat de coronacrisis begon ben ik gestopt. Toen heb ik twee maanden niks gedaan, behalve dan de ‘blauwe palen’ lopen en een rondje trimbaan. Daarna ging het weer kriebelen en heb ik mij op crossfit gestort. Zwemmen doe ik niet meer, hooguit in de Eem als het warm weer is. Japan zit wel in mijn hoofd. Ik heb plannen om ooit een wereldreis te maken en dan staat Tokio zeker op het lijstje.”

Het actieve sporten is een vereiste voor Sam. ,,Als ik niet ga sporten krijg ik last van mijn heup. Dat is wel het laatste wat ik wil. Het gaat dankzij de crossfit gelukkig steeds beter, mijn benen worden sterker en de spieren vangen op wat de botten nalaten. Momenteel heb ik nauwelijks last van mijn aandoening.”

Dankbaar
Het stoppen met wedstrijdzwemmen zorgde aanvankelijk voor desillusie en sombere gevoelens, daar is Sam heel eerlijk in. Maar nu de teleurstelling wat is weggezakt kijkt hij met dankbaarheid terug.

,,Los van die laatste maanden was het wel een fantastische tijd, waarin veel mensen, met name mijn ouders en het Bentinck Fonds, mij hebben ondersteund. Daar ben ik ze allemaal dankbaar voor. Het was heel bijzonder om ambassadeur te mogen zijn van het Bentinck Fonds. Ik ondersteun hun goede werk, ik weet zelf wat voor een profijt ik er aan heb gehad. Ik heb veel tijd aan het zwemmen besteed, het is nu tijd voor mijzelf. Met mijn vrienden en familie heb ik een nog betere band gekregen, ik zie ze nu vaker en kan meer leuke dingen doen. Dat is veel waard. Het Bentinck Fonds gaat nu op zoek naar een nieuwe ambassadeur, ik wens ze veel succes daarbij. Bij al die sporters is ongetwijfeld iemand die op goede wijze het belang van het Bentinck Fonds kan uitdragen. Ik heb het ook gemerkt de afgelopen jaren: Je kunt meer dan je denkt!”

Tekst en interview: Peter Beijer